‘We willen de zorgtekorten nu echt oplossen, door extra mensen op te leiden. Maar hoe pakken we dit aan?’ "Dit was de vraag die zorgorganisaties in de regio mij in 2017 stelden. Ik was net met pensioen. Als HR-directeur en -manager heb ik opleiden en ontwikkelen altijd een van de leukste onderdelen gevonden. Ik heb meteen ‘ja’ gezegd. Want als je met pensioen bent, mag je tenslotte dat kiezen waar je passie ligt."
"We hebben vanaf het begin een enorme ambitie gehad met dit programma: om het leer-werkklimaat duurzaam te verbeteren. Door echt een verandering op de werkvloer teweeg te brengen. Opleiden neemt in organisaties een steeds grotere plaats in. Tegelijk is de druk op de teams om nieuwe mensen op te leiden te groot. Hoe kunnen we die druk verlichten? Door een nieuwe basis voor opleiden neer te zetten, met ruimte om continu samen te leren en te innoveren. Zodat meer mensen duurzaam actief zijn én blijven in de zorg."
"Tijd is bij organisaties een belangrijke factor. Als ik ergens binnenkwam en ik zag bij de HR-afdeling 25 projecten met hoge prioriteit aan de wand hangen; dan is het tijd om keuzes te maken. Organisaties lopen vast. Daar zijn we mee begonnen. Om bij alle organisaties het oog op de bal te krijgen. Speerpunten te kiezen. En te durven gaan voor projecten die bijdragen aan dat ene doel: verandering op de werkvloer en uiteindelijk meer mensen in de zorg.
Dat is niet makkelijk. Je hebt te maken met een enorm krachtenveld. Wat helpt ons verder te komen? En als je keuzes maakt, moet je die kunnen verantwoorden. Daarvoor hebben we leercoaches aangesteld. Zij helpen organisaties keuzes te maken, en de ontwikkeling en uitvoering van initiatieven te ondersteunen."
"Om organisaties en teams te helpen werken aan een gunstig leer-werkklimaat, hebben we samen met hoogleraar aan de VU Manon Ruijters het ‘denken in vermogens’ ontwikkeld. Daar lees je in dit magazine meer over. Teams kunnen met elk van die vier vermogens aan de slag. Hoe doen we het samen, wat kan beter, en hoe pakken we dit aan?
Door in vermogens te denken, krijg je heel andere disucssies dan wanneer je het hebt over een doel dat je wel of niet hebt gehaald. Het gaat namelijk over jou, en over je team. Dat is het vertrekpunt. Dat is nieuw. En dat vind ik ook zo mooi aan dit programma. We zijn bezig om iets te ontwerpen en te ontwikkelen dat er nog niet is. En dat fundamenteel verandering teweegbrengt."
"Verandering kan beginnen op de werkvloer, maar zet pas echt door als ook bestuurders meedoen. Als zij oog hebben voor wat niet goed gaat, wat beter kan. En wat zij zelf beter kunnen doen. In het proces met de stuurgroep – met bestuurders van betrokken zorgorganisaties en ROC’s – hebben we hier dan ook fors op ingezet. En dat was voor hen in het begin niet eenvoudig. Om te zeggen dat je in de praktijk tegen iets aanloopt wat niet zo lekker gaat.
Tot je ontdekt dat het delen van dilemma’s met je collega’s ook waardevolle adviezen kan opleveren. Op die manier is ook de stuurgroep bezig met de inhoud, en kunnen zij die wezenlijke verandering meevoelen en binnen hun organisatie ondersteunen."
"Zo zie je maar dat we elkaar nodig hebben. Ook om onze gezamenlijke visie – welzijn van de cliënt voorop – nog meer in praktijk te brengen. Voorgaande decennia hebben we in de zorg geleerd om ons op de medische kant te richten. De laatste jaren is het welzijn voorop komen te staan in de beantwoording van de zorgvraag. Je insteek is: 'Hoe is het met mevrouw Beentjes vandaag?'
Die ont-medicalisering hebben we samen al in gang gezet. Iedereen werkt daar hard aan, maar het is nog niet zomaar geïmplementeerd. Zelfinzicht – waarom doe ik wat ik doe – en leren van elkaars kennis en kunde is daarbij belangrijk. Zo creëren we een leer-werkklimaat waarin ruimte komt voor ontwikkeling, voor innovatie. En dat aantrekkelijk is om in te komen en blijven werken."
"De bestuurders van ‘Zorg en School’ hebben unaniem gekozen voor een Taskforce van ROC’s en zorgorganisaties die gezamenlijk de opleidingen gaan verbeteren en innoveren. Dat was in mijn zorgloopbaan altijd al een droom van mij. Met mijn collega’s in de regio heb ik steeds geprobeerd om de verbinding met de scholen te verbeteren. Maar het bleek heel moeilijk om die waterscheiding te overbruggen; de praktijk was vaak anders dan studenten het op school hadden geleerd.
We zijn nu dus eindelijk zo ver dat we ook naar een nieuwe manier van opleiden gaan kijken. Instellingen en scholen werken nu met enorm enthousiasme samen om dat te bereiken, in een spin-off van het LWWL-programma. Dat vind ik echt geweldig."